آقا

  کی رفته‌ای زدل که تمنا کنم تو را

   کی بوده‌ای نهفته که پیدا کنم تو را

    غیبت نکرده‌ای که شوم طالب حضور

    پنهان نگشته‌ای که هویدا کنم تو را

    با صد هزار جلوه برون آمدی که من

  با صد هزار دیده تماشا کنم تو را

مادر جان

یا فاطمة  الزهرا ...

دوباره حال و هوای فاطمیه به مشام جانم خورده است و هوای مجلس عزای خانم به سرم خورده است.

نمیدانم مادر جان چه سری است غربت شما که تا کنون کشیده شده است آن از مزارتان که شیعه را سر

گردان کرده است و این از عزایتان که بعضی میخواهند برای اذیت نشدن خودشان به حد اقل اکتفا کنند . مادر

جان گاهی به خودم میگویم باید مانند شما حرکت کنم و به در خانه این خواص بی خواص برم و آنها را به یاد

بیعتشان با شما بندازم همانهایی که در مواقع گرفتاری به شما متوسل میشوند انگار دیگر برایشان دردی

نمانده که میخواهند با عزایتان چنین کنند در پشت تریبون هایشان میگویند سه روز عزا بگیرید و بعد میگویند

اعتقاد ما بر حرمت نگه داشتن ده روز است با این دوگانه گویی ها مردم سرگردانتر میشوند و این طور صحبت

هاست که باعث میشود که زمانی که ما در مجلس عزای مادر نشسته ایم کاروان عروسی در خیابان هلهله

کنان حرمت مادر مارا بشکنند. عقل گرایی بر مبنای شعار بس است دیگر ،عقل گرایی را باید به منصه عمل آورد ...