تا به کی زمین خواری...(:

سوال خیلی هاس، خیلی ها درگیرشن ، اصلا فکر و ذهنشون شده همین سوال ، خب واقعا هم سرنوشت سازه ، انصافا باید براش وقت گذاشت ،پای درد دل خیلی ها که بشینی یکم که بهشون نزدیک بشی سوال تو دلشون همینه ، برای خودم که خیلی پیش اومده سوال اینه: آقا تا میایم یکمی سربه راه بشیم ، یکمی آدم بشیم ، یکمی خوب زندگی کنیم ، زمین میخوریم و کاری که نباید انجام بدیم رو انجام میدیم ، این چه بدبختیه باز

بله این سوال خیلی هاس

این سوال اولا نشانه خوبیه چون کسی که این سوال رو میپرسه نشون میده که از بد بودن بیزاره، نشون میده که از زندگی سینوسی خسته شده و از این وضع زندگی ناراضیه ، خب اگه این سوال تو ذهن تو هم هست قدر خودتو بدون چون هستن کسایی که توجهی به زمین خوردنشون ندارن بعضی ها هم که خودشون رو از عمد به زمین میزنن (این یعنی دشمنی با خدا)

اما حواست رو خوب جمع کن چنتا نکته میگم اگه واقعا عملی کردی کم کم مدت زمین خوردنات طولانی میشه و کم کم ثباتت بیشتر میشه

تلاوت قرآن روزانه خیلی موثره ، برنامه ریزی برای شرکت در نماز جماعت یا اگه نشد نماز اول وقت و به طور کل معنویات خیلی میتونه دستگیر باشه

اول اینکه زمینه های زمین خوردنتو از زندگیت حذف کن ، امکان نداره انسان چشم از حرام نپوشانه و مرتکب حرام نشه ، معمولا زمین خوردن ها مقدمه ای داره این مقدمه رو باید ازش ترسید نباید بزاری پات به مقدمه برسه اگه رسید دیگه مهار کردنش سخته

دوم یه همراه که بتونه مواظبت باشه

سوم موعظه یا تلنگر که باید مداوم باشه انسان خودش رو در معرض نصیحت یه عالم یه صاحب نفس قرار بده که این کار باعث زنده موندن دل میشه

چهارم تنهایی و بیکاری و دوستان بی ملاحظه و فیلتر شکن و.... هرچی که انسان رو وسوسه میکنه باید از اینها دوری کنی

پنجم که مهمترینه بحث برنامه ریزیه ، برنامه ریزی جامه و کامل ، مثلا شما که میخوای بری تو اینترنت باید برنامه داشته باشی که کجاها میخوای بری اگه برنامه نداشتی و رفتی تو اینترنت اینجا دیگه اینترنت برای تو برنامه ریزی میکنه و جاهایی رو کلیک میکنی که نباید کنی

برنامه باید کامل باشه تو برنامه ریزی برنامه ورزش ضروریه با توجه با مصرف کالری بالا در روز

برنامه هم باید نمیروزی یا حداکثر روزانه باشه که انعطاف داشته باشه و باعث خستگی از برنامه نشه

تو نظرات برای کامل شدن جواب به من کمک کنید

فدای همه کسایی که میخوان خوب باشن