وقت اون رسیده که دلم رو به دریای بی منتهای پیامبر مهربانی ها بزنم و دست روی زانوی اراده بزارم تا با قامتی راست و سینه ای سپر شده در مقابل بی مغزان عالم از خودی گرفته تا غریبه بایستم و با صدایی رسا بر سر تمام عالم کفر و نفاق فریادم رو بلند کنم و با اقتدار و غرور از ساحت بلند مولایم بگویم و دفاعنامه خودم رو بگوش عالم برسونم با اینکه اعتقاد من براینه که چراغی را که ایزد بر فروزد هر آنکس پف کند ریشش بسوزد اما وظیفه من مسلمونه من خودم رو مدیون مهربانی ها و سیاست رسول اکرم (ص) میدونم و اعتقادم بر این شعاره که سکوت هر مسلمان خیانت است به قرآن و اگر هر فریاد بلند شود بر سر اهل کفر و نفاق و لبخندهای دیپلماسیمون تبدیل بر شدت و حدت بشه تازه شاید تونسته باشیم اون روحیه الهی رسول خدا را که اشدا علی الکفار بود را الگوی خودمون کنیم و اسوه و الگو بودنشون برای من و تو مسجله چون ندیدم به تمام تاریخ انسانی به این کاملی و در حد بالا و دلگیرم از بعضی از خودی ها...
خودی هایی که...
